maandag 16 april 2018

Oversteek Galapagos - French Polynesia, maart - april


Deel 6  Marquesas Islands 2900 mijl.

Zondag 4 maart 2018 vetrekken we naar de eilanden groep van de Markiezen eilanden.
Net voor het laatste eiland waar we langs zeilen zien we veel dolfijnen en 2 walvissen van een kleiner soort, de grote stille Oceaan ligt nu voor ons open, het word de langste afstand die gemaakt moet worden van de hele reis.
                 


Santa Maria

Na het eiland gaat de motor aan en na 3 dagen krijg je er wel genoeg van en leer je geduld op brengen, één ding is zeker er komt altijd weer wind.

Woensdag 14 maart                                                                                                                       Vandaag kennen we elkaar 6 jaar en dat moet gevierd worden, eerst slapen we (lekker) uit we rollen alle kanten op in de achter kajuit en praten over de mooie tijd toen we elkaar pas kende, zomaar via een Dating site' zeiler zoekt zeilster om leuke zeiltochtjes mee te maken.  Het klikte gelijk op het eerste gezicht zo van pats boem jou ken ik al jaren wat wil je ook 2 doorgewinterde zeilers. En nu midden op de Pacific Ocean, de Wereld rond nooit kunnen dromen. Its Now or Never en maken vanavond de dans vloer vrij je hoeft alleen maar stil te staan als dat lukt en slingeren we vanzelf de Selene wel door, lekker etentje en naar de Cinema Pacific en hebben de beste plaatsen geresserveerd, chips en een Rumpunch en een mooie film, leuke dag, de Selene vaart met 8 knopen vanzelf door. De tijd scheeld 8 uur met Nederland waar het koud is sneeuw - ijs en de mensen kunnen schaatsen, brrr geef mij maar 30 graden.


De wolken luchten zijn imposand dreigend maar er komt geen wind of regen uit ze lossen zich vanzelf weer op, dat zien we heel veel gebeuren tijdens de reis vooral de dreigende mooie  avondluchten die, na zons ondergang zijn verdwenen zijn in de nacht.
Er is  geen oceaan- deining zals op de Atlantische Oceaan, wel vaak ruwe korte hoge golven die je aan alle kanten door het schip slingeren dus goed uitkijken, de wind waait altijd uit dezelfde richting.                                                                                                                                                                                                                                           Na het afzakken naar het Zuiden gaan we met en mooie bocht stuurboord uit rechtstreeks de goede koers naar ons doel, French Polynesië de eerste eilanden groep die we aandoen zijn de Marquesas eilanden allemaal Frans talig.

 14 maart;   De 'Hydrovane' (zelfstuur inrichting) die achter het schip hangt doet zijn werk uitstekend we hebben lang moeten leren hoe je precies de zeilen en het apparaat moeit instellen zelfs met hoge golven heeft hij geen moeite, we hebben het volste vertrouwen in 'Wonderboy'zoals hij nu genoemd wordt.            De Hydrovane hebben we hard nodig omdat de autopilot regelmatig afslaat, gelukkig hebben we een nieuwe aan boord een vooruit ziende blik van Tjerk het was zelfs zo dat als de auto pilot afsloeg we onderzeil een rondje draaiden en een stukje achteruit voeren, even op de hand korriseren en verder gaan, we gebruiken nu alleen nog maar Wonderboy.

Met ongeveer 24 knopen wind varen we snel 7 -8 speed, we halen  per 24 uur ons nieuwe record 184 mijl!! gemiddeld 7.5 kts per uur, de afstand van de eerste 700 mijl is al overschreden.                       Drie weken duurd de overtocht en heeft de Selene 3300 mijlen afgelegd zien onderweg vliegende vissen en groepen dolfijnen, als ze dicht bij de Selene komen zijn zie je ze heel goed aankomen onderwater wat erg helder en diep is.                                                           Je word je er steeds meer bewust van dat als je zo'n grote reis maakt, zeer veel ervaringen op doet en zien hoe andere mensen op de eilanden leven zo anders dan in Europa hoe makkelijk het leven daar is, de vriendelijkheid, vrolijkheid, eerlijk en lief, de behulpzaamheid onder elkaar van de bevolking en onder de zeilers zoiets moet je meemaken het bestaat nog. Je gezichtsveld word steeds breder.                                                                                           

Het eerste eiland 'Hiva Oa' waar ingeklaard kan worden hebben we links laten liggen omdat bijna alle WARC schepen al in Nuku Hiva liggen, we daar ook kunnen inklaren, dat hoorden we op de SSB radio van het laatste schip de Mad Monky die achter ons voer als laaste.
  Blij dat we eindelijk bij de vloot zijn aangekomen in de adem- benemende Taiohoe bay van het eiland Nuku Hiva. 
 De Selene ligt tevreden achter het anker tussen de anderen schepen van onze zeilvrienden, er wordt gezwaait en gejuigd sommigen komen even langs om een praatje te maken we horen er weer helemaal bij!                                                                                                        
De schipper van de Emely Morgan helpt Tjerk om de auto pilot te installeren de klus is snel geklaard. We kunnen nog niet op onze lauweren rusten er moet van alles gebeuren maar voelen wel dat we hoognodig moeten uitrusten van de lange tochten. Vooronder leegmaken zodat we daar weer kunnen slapen, boodschappen vers hoognodig, water en diesel innemen enz.enz. vooral schrikken we van de aangroei op en rond de waterlijn van het schip vreselijk een baard van hier tot Tokio erg vies is de Selene. Maar eerst inklaren de volgende dag gelijk met de Familie v.d. Mad Monky die inmiddels ook achter anker ligt.
De mensen spreken voornamelijk Frans maar onze inklaring man Kevin Engels en meer talen, het is een boom van een vent goedlachs, serieeus en flink getatoeeerd dat zijn de meeste inwoners hier, een traditie,
. Kevin is van alle markten thuis een echte regelaar lost op wat hij op kan lossen hij weet werkelijk overal raad op, houdt in zijn kleine winkeltje kantoor, verkoopt spulletjes, vult butagas, zijn vrouw Susana beheerd de Laundry, hebben een soort van taxi bedrijfje vaak hoef je ook niets te betalen en...zo eerlijk als goud. Niemand van de eiland bewoners bedonderd je en zijn aardig dit maak je zelden mee ja wij nuen zijn er verbaast van.
Dinsdag 27 maart,  Ik krijg een uitnodiging van de Tintomara dat Cathrin een koffie ochtend geregeld heeft voor alle vrouwen die daar zin in hebben zich te melden lijkt mij erg leuk en nuttig je leerd elkaar weer wat beter kennen dus geef ik mij op, morgenochtend halen ze mij op met de Dingy om 10:uur.
De volgende dag met de Dingy is de bijboot naar de wal daar moet je een eng trappetje op om op de wal te kruipen, de open autovan's staan klaar via Kevin geregeld de vriendelijke chauffeurs brengen ons naar een mooi Hotel Restaurand waar buiten op een groot terras 22  zeil vrouwen plaats kunnen nemen. Het wordt een erg gezellige ochend en lunch via kring gesprekken leren we elkaar een stuk beter kennen en lachen veel, tevreden gaan we weer terug met de Van's die ons bij de haven afzet we hoefden niets te betalen! ze hebben het met plezier gedaan. Gelijk al na een half uur begindhet volgende feestje, spontaan hebben bewoners een kleurig marktje met de heerlijkste proeverijen neergezet al het fruit groeit hier aan de bomen en mag iedereen het zelf ook plukken zoals Mango's, kokosnoten,bananen,en ander tropisch fruit het sfeertje is geweldig  de vrolijke muziek doet ook mee.
foto's                    
                                                                                                                                  Maar eerst wordt er gedanst, de held haftige krijgers, mannen en vrouwen  gaan een spetterende opzwepende show geven wel warn 35 gr.
foto's
Het wordt een gezellige middag maar het feest is nog niet afgelopen, vanavond om 1900 uur Dinée en prijsuitreiking van de afgelopen oversteek, alles prima in orde zelfs wij worden nog op het podium geroepen en gefeliciteerd, Stefano de leider van het Yellow Team tegen ons 'eerst waren we jullie verloren maar nu hebben we jullie gelukkig weer terug een luid geklag en geroep van de zeilers.
30 maart '18                                                                                                        Tjerk's verjaardag Peter en Anissa uitgenodigt voor het happy hour, een kado van mijn 2 vriendinnen uit Haarlem met een leuke kaart, toch weer een beetje feest. Het is grappig al jaren vieren we onze verjaardagen op een andere plek op de wereld er staat niet vast waar bijzonder, ik vind dat leuk.
Volgende dag  Tjerk heeft een vreemd verschijnsel, hij voelt zich goed maar zijn voeten en benen worden heel snel dik en blijven zo, ook zijn buik/maag worden steeds dikker en keihard er klopt iets niet, hij denkt dat het wel weer overgaat maar ik wordt toch wel ongerust ook ziet hij er in zijn gezicht niet goed uit.                             De volgende dag zijn we naar een baai verderop gevaren waar ook de Calisto van Peter en Anissa die de volgende dag aankomen. Met z'n vieren met de dingy naar de wal het is prachtig hier in de Onutu bay, bij een oude picknik tafel genieten we van het uitzicht tot Peter vraagt hoe het met mij en Tjerk gaat, ik zei toen met Tjerk vind ik het niet goed gaan, Tjerk verteld zijn probleem en Peter medisch geschoold brengt het balletje aant rollen. We gaan direct terug naar de vorige haven en street on naar het kleine Hospitaal dat vlak bij de haven staat, hij neemt het heft in handen en ik ben daar erg blij om.
Peter is Amerikaan en spreekt zoveel beter dan wij Engels dat komt in het Hospitaal goed van pas, foto's gemaakt onderzocht maar de juiste oorzaak weten ze niet en worden door de arts doorgestuurd naar Papeete op Tahiti, de Selene kan hier niet blijven liggen er is geen haven, Tjerk blijft een nacht in het Hospitaaltje. De volgende dag hebben we toestemming van de arts om met eigen schip naar Papeete te varen waar een goede haven is en een groot Hospitaal met modernere instrumenten.
Peter en Anisa zijn echte vrienden en regelen zoveel mogelijk voor ons, zo behulpzaam.                                                                                                              Woensdag vertrekken we na eerst diesel getankt te hebben en wat boodschappen met Kevin de havenmeester gedaan. Aan boord klaar voor de reis gemaake en vertrekken zo snel mogelijk naar het Hospitaal in Papeete, we doen er 6 dagen over.
Het is nog een heel eind 750 mijl, we moeten tussen de eilanden groep Tuamtu doorvaren waar veel Atol's zijn maar de afstand tussen de eilanden is ruim genoeg, Peter en Anissa varen later achter ons aan en hebben we om 10:00 uur en 18:00 uur contact met elkaar, een goed gevoel.                                                                          We schieten goed op alles motoren, heel weinig wind zo kunnen we uitrusten.                                                                                                          Zondag 8 april,  Varen tussen de Atollen door en de afstanden daartussen is erg groot dus dat valt reuze mee.
Met Tjerk gaat het hetzelfde en voelt hij zich goed nergens pijn.       10 april  10:30 Tahiti in zicht een hoog en groen eiland waar we om 14:30 afmeren inde haven van Papeete.
De volgende ochtend al vroeg met een taxi naar het grootte "Samu" Hostpital weworden afgezet bij de eerste hulp.                                  Twee en halve dag blijft Tjerk hier en wordt uitstekend behandeld en ondergaat scans en andere onderzoeken. Het blijkt dat en is zeer goed te zien Tjerk erg veel vocht in zijn buik en benen opgeslagen heeft omdat zijn lever niet goed functioneerd enz. enz.
Donderdag ligt hij op een kamer alleen en wordt er 4 liter vocht verwijderd, de rest moet met medicijnen verdwijnen daar komt het op neer. De volgende dag 12 april wordt hij ontslagen en is erg blij weer op zijn scheepje te zijn en met de zekerheid dat we weer verder met de reis kunnen, wel even rustig aan natuurlijk. Tjerk is 7 kilo afgevallen in één dag een wel heel snelle afslankkuur! Hij moet nog twee keer voor controlle terugkomen.
In de haven ligt alleen 'Le Aum" een Portugees schip die ook bij de WARC groep hoord en heel belangstellend en aardig zijn. De anderen komen volgende weer hier binnen lopen.
Voorlopig weer even genoeg verteld en waar we ook blij om zijn is de vele belangstelling van Haarlemsche Jachtclubleden inclusief mijn shantykoor, zij varen werkelijk in gedachten met ons mee. Ook familie, vriendinnen en vrienden reageerden en zullen zeker blij zijn zat we weer verder gaan met deze prachtige unieke reis.
WE GAAN DOOR, IT'S NOW OR NEVER!

Tjerk en Henny aan boord van s/y Selene