dinsdag 5 maart 2019

Tjerk en Henny pakken de draad weer op. April 2019 - 2020


Moorea

                           World ARC 2018 - 2019 - 2020  It's Now or Never!
                       
                         Tjerk en Henny gaan de Wereld reis afmaken. 

Wij hebben geweldig nieuws, na alle gezondheid problemen van Tjerk vorig jaar, kregen we in januari het mooie bericht van de arts in Leiden, dat de
behandelingen die Tjerk onderging, volledig geslaagd zijn, we kunnen we weer verder met ons leven.
De spreuk die we hadden tijdens het afscheid nemen bij de Haarlemsche Jachtclub, hebben we weer op gezocht en gaan deze weer toepassen.

De 'Selene' ligt nog steeds in een veilige haven van Tahiti, we hebben de eerder gemaakte regeling dat ons schip op een groot vrachtschip terug zou varen, gecanceld.
We gaan door besloten we al in januari!

We kunnen aansluiten bij een nieuwe groep wereld zeilers die ieder jaar opnieuw door de WARC organisatie begeleid worden.
Deze groep komt op 1 mei aan in Papeete, Tahiti wij maken dan kennis met de nieuwe zeilers.

Wij vertrekken 9 april en zijn na een 24 uur durende vlucht/reis de 10e april gearriveerd. We hebben dan een paar weken de tijd om de Selene weer op te tuigen.
Het avontuur komt steeds dichterbij we passeren en bezoeken sommige van de  mooiste eilanden zoals b.v. Tonga, Fiji, Vanuatu enz. en gaan langzaam richting Australië. (Great Barrière rif)

Wat zullen we weer van alle feestjes, briefings en de andere zeilers genieten maar de schoonheid van de Pasific en de vriendelijke mensen wordt weer een openbaring  je raakt eraan verslaaft.
 
We verklappen natuurlijk niet alles maar voorlopig zijn we de eerste paar maanden zoet, tot aan de volgende blog.

Nu zijn we druk bezig ons voor te bereiden en weer veel te regelen. En vooral weer veel afscheid te nemen van alle die ons dierbaar zijn.

en 2020






vrijdag 1 maart 2019

Terugkomst op Tahiti, 07-10-2018 6 weken vakantie


                                 Begin oktober 2018  Schiphol - Tahiti

 Bijna is het zover, morgen vertrekken we  naar de "Selene" ons schip dat op ons wacht.

Na een hectische tijd van ruim 7 maanden zijn we heel dankbaar dat we op vakantie naar ons schip de "Selene"kunnen gaan naar. 
Het wordt een lange vlucht van 24 uur met twee tussen stops, één  bij Parijs "Charles de Gaulle" en op de lucht haven van L.A. Los Angeles en landen op Tahiti.

Zes
weken is een mooie tijd om vooral te genieten, uit te rusten en van eiland naar eiland te zeilen in dit prachtige gebied.
Wat zijn we stijf en onhandig de eerste week aan boord we lijken wel beginnelingen, maar dat gaat rap beter de Selene ligt er prima bij, zelfs aan de grootte stijger wat heel handig is met op en afstappen.

Voor al de tijd dat ons schip hier ligt, hebben we een oppasser 'Adrian,' trouw gaat hij één keer in de week kijken. Hij verzorgt de landvasten, laat de motor even lopen, lucht het schip kortom houd alles goed in de gaten, daarna stuurt hij een mail wat hij gedaan heeft,
perfect!

Het zeilschip dat schuin tegen over ons ligt heeft nog steeds de bijenkasten op het voor dek staan er hangt een groot boord "Honing te koop" in het Frans, we krijgen een potje om te proeven, aardig.
Het is prachtig weer en we maken het schip weer vaarklaar, tijd om na de boodschappen voor anker te gaan en genieten!!

Zwemmen, snorken
en vooral geestelijk ontspannen zijn dat is ons streven, maar na een paar dagen begint het zeilers bloed toch weer te kriebelen en hijsen we de zeilen, op naar de volgende eilanden.

 Beginnen bij Moorea dat maar 10 mijl vanaf Tahiti ligt.

Schitterend met z'n hoge puntige bergen en het welige groen, de eerste diepe baai schuiven door de ingang van het rif naar binnen totdat het ondiep genoeg is om te ankeren (4 meter).

Erg helder water het lijkt of het schip in een heel groot zwembad drijft snorkelen en zwemmen is onze grote hobby de mooie Roggen schuiven langzaam onder ons door,
wij kleuren vanzelf lichtbruin, de vrijheid mooie natuur en vooral de vriendelijke mensen doen ons goed.

100 Mijl is het naar Bora Bora, ook een droom van Tjerk daar nog eens te komen. na wat ankeren bij tussen liggende eilandjes komen we daar aan. Wat een eiland, het is heel klein in een paar uur ben je het eiland rond.
Een hoge puntige rots overheerst het hele eiland je ontkomt er niet aan,  als je door de ingang van het rif vaart kom je in een wel heel grote baai en de kust is weelderig groen erg mooi.
Als je Bora Bora op Google opzoekt lees je de geschiedenis er is heel wat gebeurd hier en de taxi chauffeuse die ons rondrijd weet veel te vertellen.
Jarenlang was het Amerikaanse leger hier gelegerd in de 2e Wereld oorlog, het was een strategisch punt maar geen aanvallen gelukkig. Je snapt dat de soldaten zich verveelden en je raad het al de bevolking vermengde zich.
Nu nog steeds komen veel Amerikaanse toeristen op Bora Bora vakantie houden of wonen er veel in prachtige huizen.

Het is een eldorado van mooie stranden veel speciale kano's waarin roeiers veel onderlinge wedstrijden op zee organiseren, heel apart.
Dit eiland mag je niet missen met o.a. de parelvissers  die hun parels langs de weg en in chiquere winkels verkopen.
Voor ons is dit het verste punt wat we gevaren hebben en gaan langzaam terug naar Tahiti, 6 weken zijn zo om, maar wie weet?!








Voordat we terug naar Nederland vliegen hebben we de "Selene" opgeruimd veel voeding aan Adrian gegeven en spullen die we niet meer nodig denken te hebben.
Grootzeil en rol Genua eraf ook de Bimini weggehaald en verder klaar gemaakt zodat het schip volgend jaar op een groot vrachtschip van 'Sevenstar' naar Engeland vervoerd kan worden, dat gebeurd dan in april 2019.
Het vrachtschip gaat maar twee keer per jaar hier vandaan, we zijn blij dat alles goed afgesproken is en laten de "Selene" met vertrouwen achter.