Selenelogboek: juni 2015

Grenadines en de ABC eilanden (Aruba-Curaçao-Bonaire)

Kort vervolg over ons weekend in het luxe hotel op Saint Lucia. 16 mei 2015

Zondag, weer best geslapen in het grote en brede bed, Tjerk gelooft dat de zondag- nacht ook bij het lang- weekend hoort maar ik heb zo mijn twijfels en denk dat het vandaag uitchecken wordt.

En jawel hoor als we terug komen van het ontbijt gaat de kamer telefoon over, of we voor 12.00 uur komen uitchecken, een lang weekend is n.l. van vrijdagmiddag tot zondagochtend twee nachten.

Snel de koffertjes gepakt en naar de receptie, Tjerk moest het toen wel geloven en laten ons naar de auto brengen, Tjerk heeft een helder idee en zei, we rijden een stukje en gaan nog even nog boodschappen doen, naar het schip brengen en gewoon vandaag weer van alles om en van het hotel genieten, zwembad, restaurants, barretjes WIFI , Spa en een avond-show, dat hebben we toen gedaan en geen haan kraaide ernaar. Om 22:00 uur terug naar ons schip en ons eigen bedje. Onder het genot van een drankje en hapje hebben we nog laat nagepraat en gelachen over deze prachtige gewonnen hotel prijs.

1e prijs voor Single Handed Sailing ARC

De volgende morgen voor anker in de "Rodney Bay en weer een duik in zee zwemmend rond het schip.

Rond 10:00 uur vertrekken we op weg naar Saint Vincent zo'n 40 mijl naar het zuiden en zien het grote Hotel complex deze keer vanaf zee, zelfs de hotelkamer.

Zo zeilen we met de snelheid van 15 knopen wind langs de mooie kust van Saint Lucia en zien voor de 2e keer de beroemde "Pitons" (zie foto aan het eind).

Bed om in te klimmen

Morgan's Pier restaurant

Toch maar voor de nacht een oppertje gezocht, besluiten nog een paar kleine baaien aan te doen.

Dat hebben we geweten, de baai was een erg onrustige plek en hebben toen in donker het anker opgehaald wat lastig is zelfs met een zaklamp maar toch gelukt. Nachts varend over een woelige zee, om 06:45 uur lopen we Saint Vincent aan het eerst eiland van de Grenadines.

Bar aan één van de zwemparadijzen

Varend langs de kust van St.Vincent door naar "Cumberland Bay

Een adembenemende kust waarop veel palmbomen met vulkaan gebieden op de achtergrond.

In de Bay worden we door een (feest) comité ontvangen diversen zelf gemaakte bootjes komen op ons af, de één wil ons vastleggen aan een boom de ander verkoopt fruit de volgende prijst zijn kleine restaurant aan.

lijn trekker

Het strand is donkergrijs veel minder aantrekkelijk dan het zilverwitte, diverse armoedige hutjes en redelijke kleine restaurants-Bars, de mensen zijn hier arm onze helpers vragen maar weinig en zijn blij met wat je ze geeft en roepen "hay my frend"
De voorkant van het schip ligt trouwens aan het anker .
De rest van de ochtend wat slaap ingehaald middags loopt er een gehuurde Catamaran binnen met 6 gezellige oudere Oostenrijkers, we helpen ze wat door ruimte te maken en daarom krijgen we een fles Merlot wijn, dat lusten wij wel.

Aan de Kokosboom vast

Avond treed de plaatselijke steelband op het strand, en dat blijken de mannen van ons (welkomst comité ) te zijn, ze spelen nog goed ook. Zo hebben we een erg leuke dag gehad.

Verder veel kleine eilandjes gezien en geankerd in de mooiste baaien en ze zijn allen verschillend, weer veel gezwommen en gesnorkeld, in de" Horse Bay" veel schild padden onder water gezien en veel kleurige vissen. Het is jammer dat de batterijen van de onderwater camera leeg zijn, andere zijn hier niet te krijgen.

We komen bij een eiland dat de aparte naam "Canouan" heeft, daar kan volop gesnorkeld worden, tijdens het snorkelen zie ik een grote zeester liggen die zo mooi getekend is aan de bovenkant het lijkt op een kunst werkje, later zie ik er meerdere ook af en toe een pijlstaartrog. Het is een mooie baai met zilverwitte stranden en waar vanaf de wal Caribische muziek klinkt die jammer genoeg tot morgens 6 uur keihard over de baai dreunt.

Pinksteren 2015, Zo zwerven wij rond op de Grenadines een eilanden reeks in de Carieb, de afstanden van het ene naar het andere grote of kleine eiland zijn maar kort. Het weer is heerlijk soms heel warm maar met de meestal heersende winden van ongeveer 20 knoop snelheid, heel goed uit te houden in de schaduw.
De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam , vrolijk en met een "Bigsmile", de meeste bewoners bestaan van bananen teelt, kokosnoten die voor heel veel dingen gebuikt kunnen worden dus niet enkel als voedsel maar ook de b.v. schoonheids industrie en gebruiksartikelen.
De visserij is kleinschalig meestal voor eigen gebruik of voor kleine restaurantjes, tegen een kleine vergoeding leggen ze (zeil) schepen vast aan de vele moorings in de baaien.
Ook kom je "Top Tien" baaien tegen waarin je je waant in een Paradijs, vandaag gaan we naar zo'n bijzondere plek zegt Tjerk, ik ben benieuwt.
We varen langs en tussen de eilanden Petit Rameau, Baradal, Jamesby en Petit Tabac wij moeten de juiste route volgen om achter het rif te komen waar mooie duik en snorkel plekken zijn, je kunt er vlakbij ankeren.
Het gebied heet "Tobago Cays"en heeft een rijk onderwater leven, verplaatsen later onze boot om in de Salt Wisly Bay te genieten.
Als het donker wordt gaan we aan ons klaverjas toernooi beginnen, ieder 2 rondes, de punten die je haalt opschrijven, de volgende avond begint dan onze finale.
We hebben dat vele malen zo gedaan, erg leuk.

Granada, laatste eiland van de Grenadines

Vertrekken 11:30 uur van Union Island afstand 31 mijl, aankomst 17:oo uur

Een ruwe zee, dat staat ook in de boeken voor deze korte oversteek, bewolkt weer en lopen zo'n 7 tot 8 knopen snelheid.
Veel Jan van Genten, de vrouwtjes zijn chocolade bruin de mannetjes met lichte snavels en wit achtereind, één zie ik er" helemaal wit" met zwarte randen aan de vleugels deze lijkt op onze Europese Jan van Genten, door de vogels die je ziet weet je dat er land in de buurt is.
Een hevige Squall overvalt ons het laatste stuk varen, we doen snel alle luiken en raampjes dicht het duurt maar 15 minuten, het groene eiland komt in zicht, varen door naar George Town de hoofdstad van Grenada. In de grote baai gaan we achter het anker en hopen hier wat Nederlandse zeilers tegen te komen en een werfje te vinden die de rolGenua kan repareren enz.
Misschien kunnen we vanaf hier een vlucht naar Nederland bespreken enhet schip op de wal stallen, ook op dit eiland barst op vrijdagavond de opzwepende muziek los.
George Town is vanuit zee een aardig uitziende stad met veel gekleurde huizen en een vissersvloot, het ligt in een diepe baai het lijk welvarend maar toen we later met de bijboot erlangs voeren valt het toch tegen, ook hier zie je de armoe en verwaarloosde huizen rommel en lege gebouwen. De volgende dag naar de peperdure jachthaven "Port Louis" maar goede Wifi is hier te zwak om goed mee te werken, jammer er is wel een uitstekende en uitgebreide supermarkt waar er even flink ingeslagen wordt.

Twee dagen hier gebleven en nog geprobeerd de werf verderop in een baai te vinden, deze bestaat niet meer er wordt wat anders gebouwd, jammer kunnen hier ook niet makkelijk met de Selene op de wal. Het besluit wordt genomen verder naar de A.B.C eilanden te varen ook omdat het erg steeds heter en vochtig warm is hier. Aruba-Curaçao- Bonaire

Dus water geladen en de laatste boodschappen met de bijboot gedaan, middags om 14:00 uur vertrokken om de sprong naar Bonaire te maken. De verwachting is 15 tot 20 knopen wind. 3 Juni Bijna voor de wind met aan elke kant een Genua uit zeilen we de grootte baai uit Het is 32 graden, de klaargemaakte pan met zuurkool staat onder de waterlijn koel?? en blijft zeker 2 dagen goed ook de broodjes zijn gesmeerd, het zwemvest licht klaar en zijn op alles voorbereid.

één koers

Bijna voor de wind met aan elke kant een Genua zeilen we de grootte baai uit het is 32 graden, de klaargemaakte pan met zuurkool staat onder de waterlijn en blijft zeker 2 dagen goed ook de broodjes zijn gesmeerd, het zwemvest licht klaar en zijn op alles voorbereid.

Het is 400 mijl varen een dag of 2-3 dus

Supermarkt

We hebben op het laatste moment op Granada met de buiten antenne en de Red Box (router) toch nog internet op het schip ontvangen en via een advertentie in een blad een plek kunnen bespreken om het schip op de wal te krijgen, het kan op Aruba we krijgen een aardige mail terug dat we van harte welkom zijn. Op Curaçao ook geprobeerd, deze zitten vol, gelukkig dat we op Aruba terecht kunnen.

Zachtjes schommelen we naar ons doel en komen grote velden met een soort wier tegen die goudgeel kleurt in de zon, een paar bruinvissen en een groep grote dolfijnen gezien, eindelijk.
We hebben een mooie stroom mee dat is prettig en komen 2 schepen tegen, een vrachtschip komt duidelijk een kijkje nemen, golven zijn inmiddels wat rustiger geworden, het eerste eiland dat bij Venezuela hoort ligt 17 mijl van het vaste land. wij willen de paar eilanden die we tegenkomen niet aandoen omdat we gehoord hebben dat ze niet veilig zijn zo boven Venezuela, als het zo blijft met wind en stroom is de verwachting morgen op Aruba aan te komen en hoop ik dat het daar minder met de vochtige warmte is, kan er niet goed tegen alles is klam en vochtig aan boord inclusief ikzelf, de vochtigheid meter geef 75 procent aan!
Avonds een klaverjas toernooi.

Donderdag 4 juni We zien de Keerkring vogels dat betekend dat we in de buurt van land komen, tot nu toe een voorspoedige tocht met een gemiddelde snelheid tussen de 7 en 9 knoop.
Nog 45 mijl en komt het laatste kleine eilandje in zicht met palmbomen en wit strand (fata morgana) we denken dat het onbewoond is, de naam is Äsis de Sotavento, nu de laatste
mijlen nog.
Volgende dag, ineens springen er vliegende vissen om het schip en Jan v. Genten zweven door de lucht,
Bonaire is op 6 mijl afstand nog steeds niet in zicht! totdat we ineens een paal zien staan en even later een vuurtoren hij heet echt de " Brandaris" het eiland is aan deze kant zo plat als plat kan zijn, varen langs een rotsige lange dijk met een gigantische radarpaal en een rij antenne masten.
Nog wat verder komen de hagel witte zout bergen in zicht met installatie om het zout in schepen te laden, een groot zoutwinning bedrijf dus.

Dutch West Indies

Nu nog de laatste landtong ronden en komen we in de bewoonde wereld van "Kralendijk", we varen naar de vele schepen die daar aan een mooring liggen, vooral veel Nederlanders.
Iemand brengt ons naar een goede plek en legt het schip vast, vlak bij een drukke duikschool, we zijn er.
Trouwens de meeste Nederlanders liggen hier voor langere tijd.
Vannacht in een zeer rustig bed geslapen geen gehobbel of geschok erg prettig, volgende morgen het bed uit en zwemmen, snorkelen het water is goed helder en zie weer de bijzondere zeesterren op de bodem liggen.
Na het snorkelen vragen we of de Nederlandse buurman ons naar de wal wil brengen met z'n rubberboot, de onze hebben we al leeg laten lopen en opgeruimd, we moeten aan de wal weer naar de Douane. Wandelen door de gezellige kleurrijke straten dat erg Nederlands aandoet en pikken na het Douane ritueel, een terrasje het is een stuk makkelijker dat de mensen hier Nederlands spreken. Wij hebben meegemaakt dat zo gouw de Douane beambten muziek horen ze met hun lichaam beginnen te deinen, de mensen op straat zie je dat ook vaak doen.
De buren hebben we vanavond uitgenodigd voor een drankje, zij zwerven al jaren over de oceanen en vooral in dit gebied en willen niet meer terug naar Nederland, ze hebben veel plekken bezocht waar wij ook geweest zijn en nog naar toe willen heel interessant, we zijn blij deze mensen gesproken te hebben met veel goede tips en adviezen.

Zondag 7 juni Van Bonaire naar Aruba 100 mijl.

We vertrekken om 17:00 uur voor de laatste overtocht, Curaçao slaan we over dat doen we misschien later nog wel een keer.
Uitgezwaaid door de buren Dik en Ineke gaan we verder langs de kust van Bonaire, nu is te zien hoe groot "Kralendijk" eigenlijk is.
Een eind verder zien we de steeds hoger wordende kust ook hoever de bebouwing doorloopt, we zeilen verder naar het einde van het eiland wat ondertussen ruig en bergachtig is, zo laten we het zoveelste eiland achter ons.
Passeren Curaçao, de zee wordt heel onprettig en hebben wind 25 tot 30 knoop, regelmatig krijgt het schip een flinke zwieper en moet je je goed vasthouden . Na een paar uur wordt ik weer zeeziek en smeer de druppels die ik daarvoor heb achter mijn oren nu maar wachten tot het overgaat.
In de nacht roept Tjerk mij, hij is in de kuip gevallen na een zwieper en heeft zijn hooft flink gestoten, het bloede nogal en heb er een druk verband op gedaan een pleister gaat niet met stekkeltjeshaar eronder. Na deze perikelen hebben we geprobeerd korte tukjes te doen, het was een helse tocht.
06:00 Inmiddels weer licht, is Aruba in zicht, een uur later net na het overstag gaan kijkt Tjerk achterom vrij dichtbij vaart een groot schip van de Nederlandse Marine, we fleuren helemaal op "wat een geweldig welkom" zeggen wij tegen elkaar, we strijken de Nederlandse vlag even en zij doen het zelfde, zo groet je elkaar, even later keren zij en varen terug, het doet mij wel wat om de Nederlandse Marine hier te treffen.

Na de inklaring ( duurde 3 uur) een goede plek in de haven van Oranjestad gekregen met uitzicht op zee en zitten tevreden om ons heen te kijken, richting stad dat vlakbij is, staan grote gebouwen de meeste zijn Casino's , goud en zilver zaken en grote hotels, imponerend.
In de namiddag ons in laten schrijven bij de behulpzame havenmeester, we krijgen een kaartje voor het pontje dat vlak bij de boot waar een kleine steiger is stopt en steeds met vooral hotel gasten heen en weer vaart.
Zo mogen wij met dat kaartje van alle faciliteiten van het hotel en haven gebruik maken.
We besluiten eerst maar eens op dat pontje te stappen, deze brengt ons naar Residance eiland, een tochtje van 15-20 minuten dat ons bij een tropisch eilandje brengt en waar we kunnen zwemmen(handdoeken gratis) op een ligbed of in een hangmat kunnen gaan liggen.
Het is ook leuk om daar rond te lopen en kijken, er lopen een paar Roze Flamingo's langs de branding erg tam, ook hier zien we schildpadden en vliegen er Pelikanen rond om voor hun maaltijd te zorgen.
Het pontje vaart een deel van de route die wij moeten nemen om bij de jachtwerf te komen waar de Selene op de wal gaat, de havenmeester heeft het ons goed laten zien i.v.m. ondieptes en duidelijk uitgelegd hoe we daar kunnen komen.

Nog twee dagen een auto gehuurd en een deel van het eiland gezien het meest bevalt Oranjestad en omgeving waar van alles gebeurt en gezellig is.

Het laatste stukje varen naar scheepswerf Valdero.
We staan vroeg op en vertrekken om o9:00 uur de haven uit varend langs ondiepten en tussen de landings lichten van het vliegveld door die in het vaarwater staan.
Zo voorzichtig scharrelend komen we waar we wezen moeten en opgelucht leggen we het schip vast met behulp van de mannen die ons opwachten. Het is een grote scheepswerf waar 250 schepen op de wal kunnen, we worden zeer vriendelijk ontvangen op het kantoor, de beveiliging en de zorg voor ons schip is helemaal in orde, komen we achter.
Met een gerust gevoel kunnen we naar Nederland vliegen met de KLM.

De Selene laten we een paar maanden achter omdat het "Hurrycane" =storm seizoen begint en we niet verder naar het Noorden waar we naar toe willen kunnen zeilen, kortom lange vakantie naar ons andere thuis ook fijn.
Dus alle blog fans het duurt een tijd voordat er weer een blog komt maar ik ga verder met de volgende avonturen die nog komen.

Tot ziens in Nederland,
Tjerk en Henny